ШКОЛЬНИКИ ИЗ СТАРОЙ ЛЕГНИЦЫ

Перевод корявый, предлагаю первоисточник:
Oto jest czas dojrzewania. Z meteorologicznego punktu widzenia wręcz przeciwnie – w końcu mamy środek zimy. Ale mentalnie wszystko dojrzewa. Atmosfera w Legnicy dojrzała do tego, żeby eksmitować dwóch Iwanów na cmentarz historii zwany dla niepoznaki cmentarzem radzieckim. W głowach radnych PiS-u dojrzewa pomysł ogłoszenia konkursu na koncepcję przebudowy placu Słowiańskiego. A w mojej głowie dojrzała koncepcja placu, która pogodzi wszystkich. Zgłaszam ją od razu, żeby nikt mnie nie uprzedził, razem z pomysłem zmiany nazwy tego zakątka na plac Zgody Narodowej.
Moja wizja jest, jak sądzę, zbieżna z wizją prezydenta Tadeusza Krzakowskiego, który w jakieś rozmowie (proszę wybaczyć, ale nie pamiętam szczegółów) zasugerował możliwość zlokalizowania pod placem Słowiańskim podziemnego parkingu samochodowego. Chyba to właśnie mnie zapłodniło. Przyśnił mi się prosty pomysł: zamiast przenosić Iwanów gdziekolwiek, należy umieścić ich razem z cokołem na obrotowej (za przeproszeniem) platformie w taki sposób, aby jednym pociągnięciem dźwigni robili fikołka do owego prezydenckiego podziemnego parkingu. Jednocześnie na rewersie (tfu! tfu!) platformy proponuję umieścić przyspawanego do cokołu księcia Henryka Pobożnego lub jakąś inną szlachetną postać z polskiej historii. Kiedy Iwany schodziłyby pod powierzchnię, Nasz Bohater dumnie wynurzałby się z prapiastowskiej ziemi na światło dzienne. I odwrotnie: kryłby się ze zgrozą w legnickich katakumbach, gdyby któremuś rusofilowi udało się jakimś cudem dorwać do wajchy. Ach, ile w tym poetyckiej symboliki, prawda?
Niestety, jest i feler. W tym przypadku feler jest taki, że w chwilach hańby Nasz Bohater zwisałby niepoważne głową w dół z sufitu podziemnego parkingu. W zasadzie trudno uznać, by tak filuterna pozycja licowała z godnością księcia Pobożnego, prezydenta Kaczyńskiego czy nawet, dajmy na to, Romana Dmowskiego. Sugerowałbym zatem, aby potraktować te ekscesy jako rutynową przerwę konserwacyjną i wykorzystać na otarcie szlachetnego lica z ptasich ekskrementów (przynajmniej do czasu całkowitego wytępienia miejskich gołębi, przejawiających iście nadzwyczajne upodobanie do przysiadania na Iwanie i mogących – ptasie móżdżki – nie zorientować się w porę, że paskudzą głowę Naszego wydobytego spod ziemi Bohatera).
Zakładam, że przez zdecydowaną większość czasu upokorzone Iwany wisiałby po nietoperzemu w parkingu, tzn. w lamusie historii. Można by ich wyciągać na powierzchnię kilka razy w roku, na przykład w każdy 17 września lub 10 kwietnia, aby prawicy miała gdzie manifestować przeciwko Stalinowi, Breżniewowi czy Putinowi. Dzięki takiemu praktycznemu rozwiązaniu, Młodzież Wszechpolska nie musiałaby w te dni zasuwać na cmentarz radziecki, a o młodzież trzeba dbać, bo to nasza przyszłość. A w pozostałe dni lewica mogłaby sobie płakać w podziemiu za PRL-em. Ge-nial-ne! Nie?!
Wiem, wiem, wiem. Platforma (tfu!), wajcha, zębatki, przekładnie, sworznie, sprężyny, cała ta pomnikowa maszyneria to technologiczne wyzwanie, prawdziwa próba dla polskiej myśli inżynieryjnej. Czyż jednak wyzwania nie są po to, aby się z nimi mierzyć? „Mens agitat molem” – napisał Wergiliusz w „Eneidzie”- „Duch porusza materię”. Zatem ujawniłem swój pomysł i czekam na poruszenie materii. Jestem przekonany, że nawet legnickich dwóch Iwanów można zmienić w jedną solidną Wańkę Wstańkę.
Piotr Kanikowski
PS: Nowy numer bezpłatnego 24 Tygodnika Legnica – Lubin, z którego pochodzi ten felieton, wyjątkowo będzie dostępny od piatku w stałych punktach kolportażu: urzędach, przychodniach, sklepach. Polecamy.
- See more at: http://24legnica.pl/moje-trzy-grosze-117-wanka-wstanka/#sthash.Imb5I6Yw.5v9C5k5z.dpuf

Видеофильмы о Легнице